દિલ્હીમાં રહેતા બલવીર સિંહ એક હોટેલ માટે કાર ચલાવતા હતા, લોકડાઉન પહેલા જ કંપનીએ તેમને હટાવી દીધા હતા

47 વર્ષીય બલવીર સિંહ ગુડગાંવની એક હોટેલમાં નોકરી કરતા હતા. તેઓ ડ્રાઈવર છે, હોટેલની કાર ચલાવતા હતા. લોકડાઉન શરૂ થયું એ પહેલા જ 10 માર્ચે હોટેલે એકસાથે 50 લોકોને કાઢી મૂક્યા હતા. આ લિસ્ટમાં બલવીર સિંહનું નામ પણ હતું. તેમને કહેવામાં આવ્યું કે કોરોનાના કારણે બધું કામ બંધ થઈ ગયું છે. ગેસ્ટ પણ આવતા નથી. તેથી હાલ તમારી જરૂર નથી. જ્યારે કામ હશે ત્યારે જણાવીશું.

બલવીરને 20000 રૂપિયા પગાર મળતો હતો. તેના ઘરમાં બે પુત્રીઓ, એક પુત્ર અને પત્ની છે. નોકરી ગયા પછી બલવીરને સમજાતું નહોતું કે હવે શું કરવું. થોડા દિવસ બાદ જ લોકડાઉન શરૂ થયું અને બધું બંધ થઈ ગયું. ઘર ચલાવવા માટે તેમણે પીએફમાં જમા પૈસા ઉપાડી લીધા.

બલવીર કહે છે - પીએફના પૈસા પણ ખતમ થવા લાગ્યા. પછી લાગ્યું કે હવે તો કંઈક કરવું જ પડશે, નહીંતર ખાવાના સાંસા પડી જશે. બલવીરે 15 વર્ષ પહેલા ઢાબા ચલાવ્યું હતું. તેના મનમાં વિચાર આવ્યો કે ખાણીપીણીનું જ કંઈક કામ શરૂ કરૂં છું. પરંતુ, આ વખતે એ ભૂલ નહીં કરૂં કે જે અગાઉ કરી હતી. જ્યારે તેઓ ઢાબા ચલાવતા હતા ત્યારે તંદૂર માટે એક માણસ રાખ્યો હતો. તે જતો રહ્યો તો કામ પણ બંધ થઈ ગયું, કેમકે બલવીરને તંદૂર પર બનાવતા આવડતું નહોતું.

આ વખતે બલવીરે વિચાર્યું કે એવું કંઈક કરીશ કે જે ખુદ જ કરી શકું. જેમાં અન્ય કોઈ પર આધારિત ન રહેવું પડે.

આ વખતે બલવીરે રાજમા-ચાવલ, છોલે, સોયા ચોપ, રાયતા તૈયાર કરીને વેચવાનો પ્લાન બનાવ્યો. પરંતુ મુસીબત એ હતી કે ભાડાની દુકાન લેવાના પૈસા નહોતા. તેમણએ પોતાની સ્કૂટી પર લોખંડનું એક સ્ટ્રક્ચર તૈયાર કરાવ્યું. એવું સ્ટ્રક્ચર જેમાં દુકાનનો બધો સામાન આવી શકે. 15થી 20 હજાર રૂપિયા ખર્ચ કરીને ચૂલો, સ્ટ્રક્ચર, ખાવાની ચીજો બધુ ખરીદી લાવ્યા. 20 ઓગસ્ટથી કામ પણ શરૂ કરી દીધું.

કહે છે-જનકપુર સબ્જી મંડીની સામે સારી ભીડ હોય છે તેથી હું ત્યાં જ ઊભો રહ્યો પરંતુ શરૂઆતના બે દિવસ કંઈ રિસ્પોન્સ ન મળ્યો. હું 60-70 ગ્રાહકોનાં હિસાબે ભોજન તૈયાર કરીને લઈ જતો હતો પણ 15-20 ગ્રાહક જ મળતા હતા તેથી ત્રીજા દિવસે મીરાબાગ પેટ્રોલ પંપની સામે ઊભો રહ્યો. અહીં સીએનજી પેટ્રોલ પંપ છે, મેઈન રોડ છે. મેં અંદાજ લગાવ્યો કે ગ્રાહક સારા મળી જશે. એવું જ થયું પણ ખરૂં. ત્રીજા દિવસે બધું મટિરિયલ વેચાઈ ગયું.

બલવીર કહે છે કે ધંધો કરતા લગભગ બે મહિના થઈ ચૂક્યા છે. સોથી વધુ ગ્રાહક ફિક્સ થઈ ગયા છે. જેઓ દરરોજ આવે જ છે. બલવીર 20 રૂપિયા, 40 રૂપિયા અને 50 રૂપિયા પ્લેટના હિસાબે રાજમા-ચાવલ, છોલે ચાવલ આપે છે. તેઓ કહે છે કે મને સમજાયું કે સસ્તી ચીજો લોકો ખાઈ લે છે. થોડીઘણી ભૂખ લાગી હોય તો 20 રૂપિયામાં માણસ તે ખાઈ લે છે. કેટલાકની મજબૂરી હોય છે તો કેટલાક શોખથી ખાય છે.

બલવીર કહે છે કે મેં વધુ કિંમત એટલે રાખી નથી. દરરોજ સવારે 6 વાગ્યે જાગી જઉં છું અને 10 વાગ્યા સુધીમાં ભોજન તૈયાર થાય છે. બજારમાંથી શાકભાજી પણ પોતે જ ખરીદીને લાવું છું. 12થી સાંજે 5 વાગ્યા સુધી દુકાન પર રહું છું.

બલવીર હવે નોકરી કરવા ઈચ્છતા નથી. કહે છે- બે મહિનામાં લોકોનો ઘણો પ્રેમ મળ્યો. દરેક મને ઓળખવા લાગ્યા. ગ્રાહકો પણ વધી રહ્યા છે તેથી હવે આ જ કામને આગળ વધારીશ.

અત્યારે કેટલું કમાઈ રહ્યા છો? આ સવાલ અંગે કહ્યું-અત્યારે તો જે પૈસા આવી રહ્યા છે, તેનાથી બીજી ચીજો જ ખરીદી રહ્યો છું કે જેની જરૂર છે. આમ છતાં બચત થઈ જાય છે. 20000 સુધી આવી જાય છે. નવું કામ છે તેથી બીજી ચીજોમાં પૈસા લગાવવા પણ પડે છે.